De klap van mijn burn-out kwam door een combinatie van dingen. Maar de grootste trigger was toch wel door het wegduwen van mijn gevoelens. Door niet uit te spreken wat ik voelde of wat er door mij heen ging. Ik gaf geen grenzen aan en zei geen NEE als ik dat wel voelde. Ja, alleen tegen mijn kinderen en man. Terugkijkend deed ik dat al heel lang en vooral om anderen te pleasen. Ook blowde ik al sinds mijn 19e. Eerst voor de fun, maar later om mijn gevoelens weg te drukken. Mijn hoofd tolde altijd van de ideeën en om die kop uit te zetten, was blowen heel ontspannen. Alleen voelde ik mij ook een ander, niet de werkelijke Renée die ik ben. Het was een uitvlucht naar werkelijk onder ogen komen wat er intern speelde.

"Het besef dat een langgekoesterde droom van een 3e kindje aan mij voorbij ging, 

kon ik niet loslaten"

Daarnaast voelde ik heel sterk zoveel liefde om nog een 3e kindje te verwelkomen in ons gezin. Mijn man dacht er in die tijd anders over en ik vond dat heel moeilijk om los te laten. Ik werkte, was er voor de kinderen, deed gewoon mijn ding, maar voelde mij ook heel alleen en niet gehoord door hem. Het gevoel voor een 3e was zo sterk. De nee van mijn man voelde echt als een afwijzing. Ik heb daar heel veel tranen om gelaten. Het besef dat een langgekoesterde droom van een groot gezin aan mij voorbij zou gaan was moeilijk. 

Toch een zwangerschapstest

Ik weet nog dat door de stress die ik toen ervaarde mijn menstruatie weg bleef. Ergens hoopte ik dat ik wellicht zwanger was! Zero chance, maar toch die sterke hoop. Zonder weten van mijn man deed ik een test, die uiteraard negatief was. Diezelfde dag heb ik dit nog met hem gedeeld. Dit was heel emotioneel. Ik Ik voelde mij zo ver van hem verwijderd. Ergens dacht ik, wat als het wel een JA is. Dan ben ik heel blij en hij niet. Hij wil dit namelijk niet. Straks sta ik er dan alleen voor met drie kids. Dat waren hele verdrietige en eenzame momenten die ik eigenlijk met niemand deelde.

Klaar met leven vanuit angst

Mijn burn-out bleek uiteindelijk een geschenk uit de hemel op zoveel vlakken. In februari 2019 zat ik 4 maanden thuis en vond mijn man al dagen stil. Als ik vroeg wat er was, zei hij: "Niks!" Toch voelde ik dat er iets speelde. Na een week van stilte kwam het hoge woord eruit! Hij wilde wel heel graag voor een 3e gaan samen met mij. Hij vond dit moeilijk om te delen aangezien mijn burn-out. Ik was alleen maar mega blij en dankbaar! Hij vertelde ook over zijn angst en terughoudendheid van de jaren ervoor: "We hebben nu twee gezonde kinderen, wat als...." Ik realiseerde mij toen nog meer dat ik klaar was met leven vanuit angst. Ik voelde alleen maar een JA en vloog hem om de nek van blijdschap.

Volgen van mijn gevoel

Twee maanden later was ik zwanger van Lotte, onze derde dochter. Wow, dit was voor mij het keerpunt. Helder voelde ik dat ik voorlopig thuis wilde blijven. Full-time moeder! Genieten van deze kostbare tijd. Zonder oordeel. Daarvoor leefde ik altijd met de overtuiging dat als ik full-time moeder was, ik achterbleef qua kennis! Dat ik daarna geen aansluiting meer vond op de arbeidsmarkt. Onzin natuurlijk, maar als je dat vaak genoeg hoort of denkt, ga je dat geloven. Ik koos voor voltijd moederschap en nam de tijd om te voelen en ervaren wat ik dan echt wil in het leven. Daar was moed voor nodig, maar mijn beste keuze ooit.